Republika Popullore e Kinës (PRC) po monitoron luftën në Ukrainë, ndërkohë që po përgatit planet e saj për të bashkuar Tajvanin me forcë, duke rritur aftësitë e saj për ta bërë këtë, gjë që kërkon që SHBA-ja të qëndrojë vigjilente, tha të hënën një oficer ushtarak amerikan i rangut të lartë.
“PRC, pa dyshim po vëzhgon atë që po ndodh në Ukrainë, po mban shënime dhe po mëson prej saj,” tha komandanti i Flotës së Paqësorit të SHBA-së, Admirali Samuel J. Paparo.
“Do të marrin mësim dhe do të përgatiten në atë masë sa të jenë në gjendje të mësojnë prej tij. Ata do të përmirësojnë aftësitë e tyre bazuar në atë që mësojnë në këtë kohë,” tha Paparo, në përgjigje të një pyetjeje të ngritur nga CNA gjatë një tryeze të rrumbullakët me korrespondentë me bazë në Uashington nga vendet e Indo-Paqësorit.
Paparo ishte pyetur nga CNA nëse pushtimi rus i Ukrainës, i cili është ndeshur me rezistencë dhe sanksione më të forta se sa pritej nga SHBA-ja, BE-ja dhe nga vendet në Indo-Paqësor, përfshirë Tajvanin, do ta bënte Kinën të hezitonte për marrjen me forcë të Tajvanit.
“Ka shumë, shumë faktorë kompleksë që do të çonin te një vendim të PRC-së për të tentuar të bashkojë Tajvanin me forcë, dhe mendoj se kjo kërkon vigjilencë të vazhdueshme,” tha ai.
Paparo tha se dikush ndoshta mendon se SHBA-ja mund të qetësohet ose të heqë dorë nga angazhimi i saj për një Indo-Paqësor të lirë dhe të hapur, në angazhimin e saj në Departamentin e Mbrojtjes ndaj Aktit të Marrëdhënieve në Tajvan, ndaj “Gjashtë Garancive” dhe për tri komunikatat SHBA-Kinë, por kjo nuk do të ndodhë.
ART u miratua në vitin 1979 për të mbajtur marrëdhënie tregtare, kulturore dhe të tjera raporte jozyrtare midis SHBA-së dhe Tajvanit, pasi Uashingtoni kaloi njohjen diplomatike nga Taipei në Pekin. ART kërkon gjithashtu që SHBA-ja “të sigurojë Tajvanin me armë me karakter mbrojtës”.
Gjashtë garancitë, të cilat iu dhanë Tajvanit nga ish-presidenti amerikan, Ronald Reagan, në vitin 1982, përfshijnë zotimet për të mos caktuar një datë për përfundimin e shitjeve të armëve në Tajvan, për të mos mbajtur konsultime paraprake me Kinën në lidhje me shitjen e armëve në Tajvan dhe për të mos luajtur një rol ndërmjetësues midis Tajvanit dhe Kinës.
Paparo më pas u pyet se cilat i shihte si pikat kryesore të dobëta në ushtrinë e Tajvanit, mbi të cilat vendi duhet të punojë për të pasur një shans më të mirë për të zmbrapsur Kinën.
Nëse lufta do të shpërthente përtej ngushticës së Tajvanit, do të kërkonte një përpjekje gjithëpërfshirëse për t’u mbrojtur në të gjithë hapësirën e betejës, duke filluar nga vetë ngushticat, deri në plazhe, dhe më pas nga qafa malore në kalimin malor, dhe Tajvani duhet ta bëjë veten të fortë duke e nxitur shoqërinë të mbrohet, tha ai.
Paparo tha se ai i dha Tajvanit një meritë të jashtëzakonshme, duke parë natyrën gjithëpërfshirëse të funksionimit të mbrojtjes së tij. “Po shoh se Qeveria e Tajvanit e ka parë urgjencën e përgatitjes për ta bërë këtë,” tha ai.
