Një valë e migrantëve që nuk është regjistruar që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore goditi Evropën në gjysmën e dytë të vitit 2015. Një vit më parë, organizatat evropiane regjistruan se 278,000 migrantë të paligjshëm u zbuluan në Bashkimin Evropian. Kjo ishte dy herë më shumë sesa në 2013-ën.
Në Dhjetor 2014, u zbuluan 12,000. Nga qershori 2015 deri në mars 2016, rreth 650,000 njerëz kaluan përmes rrugës së refugjatëve në Ballkan. Kryesisht nga Siria, Iraku dhe Afganistani.
Shkaktarët e krizës së paparë migrantësh (refugjatëve) ishin konfliktet në Siri dhe Irak. Rruga e ashtuquajtur Ballkanike është bërë sinonim me fatet njerëzore të nxitura nga lufta. Ajo u shoqërua me paragjykime të popullatës lokale, por edhe të disa përfaqësuesve të institucioneve të ndryshme. Gazetarët që raportuan për krizën gjithashtu u përballën me paragjykime. Praktika dhe ato që panë në fushë shpesh i mohuan, shkruan b92
Dokumentari “Paragjykimi i thyer”, përmes dëshmive të refugjatëve, gazetarëve, përfaqësuesve të organizatave fetare dhe humanitare, flet për paragjykimet për migrantët dhe refugjatët nga Lindja e Mesme.
Natalija Jakovljević, një gazetare nga Subotica, dëshmoi fillimet e krizës së refugjatëve, kur kolonat e njerëzve, duke ikur nga lufta në Siri dhe Irak, kaluan përgjatë rrugës në veri të Serbisë. Ajo e shikoi krizën si pjesë e popullsisë vendase dhe si një gazetare, duke raportuar për krizën kur ishte në një aktivitet të plotë.
Ai thotë se ata së pari panë migrantë në Subotica në vitin 2015, kur filluan të mbërrinin në një kopsht tullash të braktisur në Subotica dhe kur, në pjesën më të madhe, ata ishin të padukshëm për publikun në atë kohë. Natalija thotë se në atë kohë, në përgjithësi kishte frikë midis qytetarëve.
“Kishte një frikë midis qytetarëve se disa njerëz të panjohur po vinin dhe ata thjesht kishin frikë se refugjatët do të përmbytnin qytetin tonë, vendin tonë, se ata do të mbanin ndonjë kulturë tjetër, e cila është e panjohur për ne, se ata nuk mund të futen brenda, dhe se shumica e qytetarëve nuk i kanë parë kurrë këta njerëz, përveçse në raportet televizive, kështu që ka pasur shumë paragjykime të qytetarëve, sepse ata as nuk i kanë njohur këta njerëz, ata kurrë nuk kanë biseduar me ta, ata nuk i dinë problemet e tyre, nga kanë ardhur, me çfarë kaluan në atë rrugë, kështu që ishte kryesisht frikë, dhe ne e dimë se frika lind nga injoranca dhe paragjykimi “, thotë Natalija Jakovljević.
Dokumentari “Paragjykimi i thyer” pason largimin e saj në Qendrën e Pritjes së Refugjatëve në Subotica, katër vjet më vonë, ku ajo takohet me migrantët nga Irani. Ai dëshiron të dijë se si migrantët dhe refugjatët jetojnë në atë kamp sot, kur nuk janë më tema numër një në media.
Meisam Amiri nga Irani mbërriti në kampin në Subotica nga Krnjača. Ai është atje me gruan dhe dy fëmijët. Ai thotë se një natë, nga Urmia në Iran, me familjen e tij, ai u nis për në Turqi.
“Kontrabandistët atëherë na çuan në Stamboll. Ata më thanë – nëse doni të kaloni kufirin me lehtësi, duhet të paguani më shumë. Unë u dhashë atyre 7,500 euro, për mua, gruan time dhe dy fëmijët e vegjël”, thotë Amiri.
Ai thotë se ata kishin përvojën më të keqe në Bullgari.
“E gjithë kjo është e vështirë për shkak të fëmijëve, dhe më e vështira ishte në Bullgari. Ata na rrahën gjatë gjithë kohës. Ata vazhduan të na bërtasin, duke thënë fjalë të shëmtuara – ju jeni refugjatë të ndyrë, merrni mbulesë, ju jeni të ndotur. Nëse rastësisht u afrohemi atyre, ata thonë – largohu, mos na prek “, kujton Amiri.
Një nga paragjykimet më të zakonshme për refugjatët dhe migrantët ishte se midis tyre kishte ata që u nisën në atë rrugë me qëllim përhapjen e terrorizmit në Evropë. Nuk është e pazakontë që migrantët të jenë njerëz jo-inteligjentë, të cilët nuk janë njësoj si të gjithë qytetarët e tjerë.
Në mes të krizës së refugjatëve, prifti i Kishës Katolike Romake, Chaba Pashko, foli se si dhe në çfarë mënyre duhet të ndihmohen migrantët.
“Unë e mbështes plotësisht faktin që ndihma duhet t’u dërgohet njerëzve ku ata janë në telashe. Unë mendoj se ne evropianët jemi në gjendje t’i ndihmojmë ata, por në asnjë mënyrë pa ndonjë kufi, pa ndonjë kontroll për të ftuar njerëz që nuk do të jenë të këndshëm këtu, dhe jeta jonë do të “Ne e shohim atë në ato sulme terroriste,” tha Pasko.
Ai gjithashtu beson se migrantët janë “një kulturë e veçantë dhe një fe e veçantë”.
“Unë mendoj dhe mendoj se duhet të theksojmë pak këtu rrënjët tona të krishtera, por në asnjë mënyrë të mos ftojmë një fe dhe civilizim të veçantë për të cilin kemi lexuar shumë shumë, perciell Telegramisot.com
